ஏழைகளின் வாழ்க்கை நிலையை உயர்த்த முடியாத அரசால் வறுமையை ஒழிக்க வேறு என்னதான் செய்ய முடியும்? எண்களை வைத்து விளையாட்டுக் காட்டி ஊரை மயக்க வேண்டியதுதான். ஒரே நாளில் 5.26 கோடி ஏழை இந்தியர்களை அப்படித்தான் 'பணக்காரர்கள்’ ஆக்கி இருக்கிறது மன்மோகன் சிங் அரசு.
மத்தியத் திட்டக் குழுவின் புதிய வரையறைப்படி, ஒரு நாளைக்கு 
எப்படி இருக்கிறது இந்த முன்னேற்றம்?
இந்திய அரசின் இந்த அறிவிப்புக்குப் பிறகு, பலருக்கும் தெரியாத ரகசியம் ஒன்று உண்டு. மாறி வரும் பொருளாதாரச் சூழல், விலைவாசி உயர்வுக்கு ஏற்ப உலக வங்கி சர்வதேச அளவில் வறுமைக் கோட்டுக்கான அளவை 2008-ல் மாற்றி அமைத்தது. அதாவது, அதுவரை ஒரு நாளைக்கு ஒரு டாலருக்கும் குறைவான வருவாயுடன் வாழ்பவர்கள் வறுமைக் கோட்டுக்குக் கீழ் வாழ்பவர்கள் என்று இருந்த அளவு கோலை 1.25 டாலர் என்று உயர்த்தியது (இந்திய மதிப்பில் இன்றைக்கு
அரசின் கணக்கு எப்போதுமே இப்படித்தானே, இதில் அலட்டிக்கொள்ள என்ன இருக்கிறது என்று யாரேனும் கேட்கலாம். எப்போதும் அப்படித்தான்; ஆனால், இனி அப்படி இருக்காது. இதன் பின் னணியில், அரசுக்குப் பெரிய ரகசியத் திட்டங்கள் இருக்கின்றன. மக்களுக்கான மானியங்களைக் குறை ப்பது அவற்றில் முக்கியமானது. அரிசி, கோதுமை, பெட்ரோல், டீசல், காஸ், மண்ணெண்ணெய், உரம் போன்ற ஏராளமான பொருட்களுக்கான மானியங்களைக் குறைக்கும் முடிவை அரசு எடுத்திருக்கிறது. இப்போது ஆண்டுக்கு
இத்தகைய சூழலில், ஏழைகளை நேர்மையான முறையில் வரையறுப்பது முக்கியமானது. அவர்கள் வாழ்க்கைத் தரத்தை உயர்த்துவது அத்தியாவசியமானது. ஆனால் அரசுக் கணக்கில் எழுதிக்காட்டுவதன் மூலம் வறுமையை ஒழிக்க நினைக்கிறது. உண்மையில் அரசின் திட்டம் வறுமையை ஒழிப்பதா, இல்லை... ஏழைகளையே ஒழிப்பதா?
செயல்பட்டு வருகிறார்களாம். இவர் களுக்கு, வெளிநாடு ஒன்றில் பெரிய பதவியில் இருக்கும் பிரபலத்தின் உறவினர் ஒருவர் மறை முகமாக ஆலோசனை வழங்குகிறாராம். இதை எல்லாம் நடைமுறையில் செயல்படுத்த மக்கள் தொடர்புத் துறையில் நல்ல அனுபவம் உள்ள சிலர் நியமிக்கப்பட்டு இருக்கிறார்களாம். இந்த ஒட்டுமொத்த டீமும் திருச்சி ஜங்ஷன் அருகில் உள்ள பிரபல ஒட்டலில் அடிக்கடி சந்தித்துப் பேசு கிறது. 
’காதலிலும் போரிலும் எந்த தர்ம நியாயத்திற்கும் இடமில்லை’ என்று ஒரு பழமொழி உண்டு. அந்த வரிசையில் தேர்தலையும் சேர்த்துக் கொள்ளவேண்டிய நிலையில்தான் நமது நாடு இருக்கிறது. தேர்தல் ஆணையம் விழிப்புணர்வோடு செயலாற்றினால் எந்த தவறுகளுக்கும் இடமிருக்காது என்பது பொதுவான நம்பிக்கை. சென்னை சட்டமன்ற பொதுத்தேர்தலில், ‘திருமங்கலம் ஃபார்முலா’ மூலம் தமிழகத்தில் மீண்டும் தன் ஆட்சியை தக்கவைத்துக்கொள்ள முடியும் என்று கருணாநிதி திடமாக இருந்தார்.
2001-ல் இருந்து 2006 வரை அ.தி.மு.க. ஆட்சியில் இருந்தபோது நடைபெற்ற இடைத்தேர்தல்களில் அனைத்து அமைச்சர்களும் தொகுதியில் களமிறங்கி தேர்தல் வேலைகளில் இறங்கி செயல்பட்டனர். அப்போது ஜனநாயக நெறிமுறைகளை ஜெயலலிதா குழிதோண்டிப் புதைத்துவிட்டதாக கருணாநிதி கண்டனக் குரல் கொடுத்தார். ஆனால் அதே கருணாநிதி, 2006 முதல் 2011 வரையில் நடைபெற்ற தனது ஆட்சியில் 11 இடைத்தேர்தல்களைச் சந்திக்க நேர்ந்தது. அந்த 11 இடைத்தேர்தல்களிலும் கலைஞர் தனது ஆட்சி அதிகாரத்தையும் தனது கட்சிக்காரர்கள் குவிந்திருக்கும் பணத்தையும் அமைச்சர் பெருமக்களின் வீதி உலாவையும் மையப்படுத்தியே வெற்றிகளைக் குவித்தார்.
இலவசங்களும் தேர்தல் நேரத்தில் பட்டுவாடா செய்யப்படும் கறுப்புப் பணமும் பிரியாணி பொட்டலங்களும் மதுபான புட்டிகளும் தமிழக வாக்காளர்களை எளிதில் விலைக்கு வாங்குவதற்குப் போதுமானவை என்கிற அரசியல் சூத்திரத்தை அரங்கேற்றிய குற்றவாளியான கருணாநிதிக்கு, ஜெயலலிதாவைக் குறைகூற எந்த தார்மீகத் தகுதியும் கிடையாது. கருணாநிதி ஆட்சியில் இடைத்தேர்தல்களில், ‘கோடிக்கணக்கான பணம் கொட்டப்பட்டது. அனைத்து அமைச்சர்களும் முற்றுகையிட்டனர். நிர்வாக எந்திரம் தவறாகப் பயன்பட்டது. தேர்தல் விதிமுறைகள் திட்டமிட்டு மீறப்பட்டன’ என்று அடுக்கடுக்கான குற்றச்சாட்டுகளை எதிர்க்கட்சி வரிசையில் இருந்தபோது ஜெயலலிதா தெரிவித்தார். இதனால்தான் பென்னாகரம் இடைத்தேர்தலில் அ.தி.மு.க. ‘டெபாசிட்’ இழக்கும் அதிர்ச்சிமிக்க அனுபவத்தைக்கூட அடைந்தது.
அதிகாரத்திலிருக்கும் அ.தி.மு.க., மறுபுறம் கோடிக்கணக்கில் பணம் குவித்து வைத்திருக்கும் தி.மு.க., என்ற இரண்டு சக்திகளுக்கு இடையே வைகோ தன் நேர்மையையும் தமிழினம் சார்ந்த போர்க்குணத்தையும் அர்ப்பணிப்புடன் பணியாற்றக்கூடிய அருந்தொண்டர்களையும் மாற்று அரசியலுக்கு சங்கரன்கோவில் மக்கள் அடித்தளத்தை அமைத்துக்கொடுப்பார்கள் என்று ஆழ்ந்த நம்பிக்கையையும் துணையாகக் கொண்டு களத்தில் இறங்கினார்.
சங்கரன்கோவில் இடைத்தேர்தல் நமக்கு வழங்கியிருக்கும் செய்தி ஒன்றுதான். இலவசங்கள் என்று தற்காலிக சந்தோஷங்களுக்கு நிரந்தர சுகங்களை விற்றுவிடும் மனோபாவம் நம் வாக்காளர்களிடம் இருந்து இன்னும் விடைபெறவில்லை. தமிழரைப் பற்றியிருக்கும் இந்த மலினமான நோய் விலகாதவரை, மாற்று அரசியலுக்கான களம் அமைவது கடினம்.
சென்ற நூற்றாண்டின் மிகச் சிறந்த புரட்சியாளர் யார் என்று கேட்டால், பெரும்பாலானவர்கள் சே குவேரா என்பார்கள். பலர் லெனினையும் ஸ்டாலினையும் குறிப்பிடுவார்கள். பலருக்கு மா சே துங் பிடிக்கும்.
போட்டது யார் தெரியுமா? புரட்சியாளர்களால் உருவாக்கப்பட்ட கியூபா, ரஷியா, சீனா ஆகிய நாடுகள்தான்.
இந்தியாவின் திருத்தத்தால், இலங்கையை நிர்பந்திக்காமல் செயல்பட விட வேண்டும் என்பதாக தீர்மானத்தின் நோக்கம் திரிந்துபோனது. அதேநேரத்தில் மதில்மேல் பூனை போன்ற மனநிலையில் இருந்த நாடுகள் இந்தத் திருத்தம் காரணமாக தீர்மானத்துக்கு ஆதரவளிக்க முடிந்தது; எதிர்த்து வாக்களிக்க இருந்த சில நாடுகள் மெüனமாக இருந்தன என்பதையும் மறுக்க முடியாது.
ஏதும் மேற்கொள்ளப்படவில்லை என்று விவாதித்துக் கொண்டிருந்தபோது, முதலில் குவாண்டனாமோ சிறையை மூடுவதாக அறிவித்த வாக்குறுதியை நிறைவேற்றுங்கள், மற்றவற்றை பிறகு பார்க்கலாம் என்று ஒபாமாவைக் குற்றம்சாட்டியது கியூபாதான்.
அன்னை பாரத தேவியை, ஆங்கிலேயர்களிடம் இருந்து மீட்டு எடுக்க வேண்டும் என்ற தீராத வேட்கையோடும், நம் நாட்டு மக்களை அடிமைத்தளையிலிருந்து விடுவிக்கவேண்டும் என்ற உயரிய எண்ணத்திலே இந்திய சுதந்திரப் போராட்ட வேள்வியிலே, பல ஆயிரக்கணக்கான, லட்சக் கணக்கான மானமிகு இந்தியர்கள் தங்களை ஈடுபடுத்திக் கொண்டார்கள்.
வெளிச்சத்துடன் விளக்கு எரிந்துகொண்டிருந்த ஓர் குடிசையின் உள்ளே, கடுமையான காய்ச்சல் காரணமாக பிதற்றிக் கொண்டு, உருண்டு, பிறண்டு அவதிப்படுகின்ற தன் மகனை மருந்து கொடுத்து கலையோடு கவனித்துக் கொண்டிருக்கின்றாள் ஒரு விதவைத் தாய்.
தன் முன்னால் நின்று பேசிக் கொண்டிருக்கும் நபர் தான், அந்த வீரன் மகன்லால் என்பதை உணர்ந்த அந்த தாய் மிகவும் மகிழ்ச்சி அடைந்து, “மகனே! இந்த நாட்டினுடைய விடுதலைக்காக, நாட்டு மக்களின் நலனுக்காக, நீங்களெல்லாம் உங்களுடைய உயிரை துச்சமாக எண்ணி வெறியோடு போராடுகின்றீர்கள். வெள்ளைக்காரர்களை நாட்டை விட்டு விரட்ட ஏழை, நான் என்ன உதவி செய்ய முடியும்? இந்தப் பணம் , நம் நாட்டின் விடுதலைக்கான சேமிப்பு, இதில் ஒரு பைசாவைக் கூட நான் தொடக்கூடாது, என்னுடைய மகன் நோயிலிருந் து சரியானதும், அவனையும் உங்களோடு சேர்த்து விடுகிறேன் ” எனக் கூறினாள் .
மக்கள் நலம் என்றே சொல்லுவார் தன் மக்கள் நலம் ஒன் றேதான் மனதில் கொள்ளுவார்”- என்று மறைந்த எம் .ஜி.ஆர் . அவர்கள் பாடிய திரைப்பபாடல் வரிகளில் உள்ள உண்மை நிலைதான் நினைவிற்கு வருகின்றது.
”தென்னாப்பிரிக்காவில் ஆளும் ஆங்கிலேய ஆதிக்கத்தின் நிறவெறியை நாங்கள் கடுமையாக எதிர்க்கிறோம். அங்கே பாதிக்கப்படும் மக்களுக்காக இந்தியா குரல் கொடுப்பது மட்டுமல்ல... அவர்களைக் காப்பாற்ற எல்லா முயற்சிகளையும் செய்வோம்... ஆப்பிரிக்க கண்டமானவள் ஆசிய கண்டத்தின் தங்கை போன்றவள். தங்கை அழும்போது அக்கா தாங்கமாட்டாள். தக்க நடவடிக்கையை எடுப்பாள்’’ என்று 1950-களில் இந்தியாவின் பிரதமர் நேரு சொன்ன வரலாற்றுப் புகழ் மிக்க வார்த்தைகள் இவை.
செய்கிறது. ஆனால், நேரு துடித்தார். சோனியாவோ துடிக்க வைக்கிறார், துடிதுடிக்க வைத்துக் கொண்டிருக்கிறார்.
சிங்கள அரசு ஈழத்தில் போட்ட குண்டை விட கியூபாவின் கருத்து குண்டுகள் தமிழர்களை காயப்படுத்தின. ‘‘இப்போது இந்தத் தீர்மானத்துக்கு என்ன அவசரம்? வரும் செப்டம்பர் மாத அமர்வுக்கு இதை எடுத்துக் கொள்ளலாமே...’’ என்று வெண்ணெய் திரண்டு வரும் நேரத்தில் தாழியை உடைக்கப் பார்த்தது கியூபா. ஆனால், அமெரிக்கா இதை கடுமையாக எதிர்க்க, விவாதம் தொடர்ந்தது.
இறுதியில் தீர்மானத்தை இந்தியா உள்ளிட்ட 24 நாடுகள் ஆதரிக்க, 15 நாடுகள் எதிர்க்க, எட்டு நாடுகள் வாக்கெடுப்பை புறக்கணிக்க... தீர்மானம் நிறைவேறியது.