ஆயிரம் பொய் சொல்லி அணு உலை கட்டவோ? - ஓ பக்கங்கள், ஞாநி

கூடங்குளம் அணு உலைக்கு எதிரான போராட்டத்தை ஒடுக்கி உலையைத் திறக்க மத்திய, மாநில அரசுகள் எல்லா ஏற்பாடுகளையும் செய்து முடித்து விட்டதாக ஒரு மாயத்தோற்றம் மீடியா, பத்திரிகைகள் வழியே சில மாதங்களாக உருவாக்கப்பட்டிருக்கிறது. அது பாதி உண்மைதான். முழு உண்மை அல்ல. பெருமளவில் போலீசையும் முப்படைகளையும் அந்தப் பகுதியில் குவித்து, அறவழியில் போராடிவரும் மக்கள் மீது உணவு முற்றுகை நடத்தி, நிரந்தரமாக 144 தடை உத்தரவு போட்டு, அரசுகள் செயமுடிந்ததெல்லாம் - அணுஉலை வளாகத்துக்கு ஊழியர்களையும் ‘விஞ்ஞானிகளை’யும் வேலை செய்ய அனுப்ப முடிந்தது மட்டும்தான்.

மொத்தம் 55,795 பொதுமக்கள் மீது எஃப்.ஐ.ஆர் போட்டு, அதில் 680 பேர் மீது ராஜ துரோக வழக்கு பதிவு செய்தும் கூட அரசுகளால் கூடங்குளம், இடிந்தகரைப் போராட்டத்தில் ஈடுபட்டிருக்கும் மக்களின் உறுதியைக் குலைக்க முடியவே இல்லை. தொடர்ந்து 300 நாட்களைக் கடந்து மக்கள் போராடிக் கொண்டேதான் இருக்கிறார்கள். உண்ணாவிரதம் மட்டும் அவர்களின் போராட்ட வழியல்ல. நீதிமன்றங்கள் மூலமும், தகவல் அறியும் உரிமைச் சட்டத்தின் மூலமும் கூடங்குளம் அணு உலை எதிர்ப்புப் போராட்டக் குழு தொடர்ந்து போராடிக் கொண்டே இருக்கிறது.

இதனால் அடுத்தடுத்து அரசுகளின் பொய்கள் ஒவ்வொன்றாக அம்பலமாகிக் கொண்டே இருக்கின்றன. தமிழ்நாட்டில் இருக்கும் மின்சாரத் தட்டுப்பாட்டை கூடங்குளம் அணு உலை செயல்பட்டால்தான் போக்கமுடியும் என்றும் ஜூன் மாதத்தில் உலை செயல்படத் தொடங்கியதும் ஆயிரம் மெகாவாட் மின்சாரம் வந்துவிடும் என்றும் அமைச்சர் நாராயணசாமி இடைவிடாமல் பொய் சொல்லி வந்தார்.

தமிழகத்தில் மின் தட்டுப்பாடு சற்றே ஜூன் மாதத்தில் குறைந்தது. ஆனால் காரணம் கூடங்குளம் அணு உலை அல்ல. காற்றாலைகள்தான் பெருமளவில் மின் தட்டுப்பாட்டைத் தணித்தன. கூடங்குளம் அணு உலை இன்னும் இயங்கவே தொடங்கவில்லை. ஆனால் அமைச்சரும் அணுசக்தி அதிகாரிகளும் பொய் சொல்வது மட்டும் தொடர்கிறது. இன்னும் 15 நாட்களில் அணு உலை இயங்கும் என்று நாராயணசாமி சொன்ன அதே நாளில், அணுசக்தித் துறையின் தலைவர் ஆகஸ்ட் இறுதியில்தான் இயக்கமுடியும் என்று பேட்டி அளிக்கிறார். 

உலையை இயக்குவதில் பல சட்டச் சிக்கல்கள் இருக்கின்றன. அவற்றில் சில நீதி மன்றங்கள் முன்னர் எழுப்பப்பட்டுள்ளன. சர்வதேச அணுசக்தி முகமை விதித்திருக்கும் விதிகளைப் பின்பற்றாமல், உலையை இயக்கும் அனுமதியை இந்திய அணுசக்திக் கட்டுப்பாட்டு வாரியம் வழங்க முடியாது.

அணு உலையைச் சுற்றி 25 கிலோ மீட்டர் சுற்றளவில் வசிக்கும் மக்களுக்கு விபத்து ஏற்பட்டால் என்ன செய்யவேண்டும் என்பது பற்றிய பயிற்சியை, ஒத்திகையை நடத்தி முடிக்காமல், அணு உலையில் எரிபொருளை நிரப்பமுடியாது என்பதே விதி. இந்தப் பேரிடர் மேலாண்மை பயிற்சியை அனைத்துக் கிராமங்களுக்கும் வழங்காமல் உலையை இயக்கக் கூடாது என்றுதான் மூன்று மாதமாக போராட்டக் குழுவினர் கேட்டு வருகின்றனர். 

விபத்து ஏற்பட்டால், மக்களை இடம்பெயர்க்கவும், தயார்படுத்தவும் செய்யவேண்டிய வழிமுறைகளுக்கென்று ஒரு கையேடு (மேனுவல்) இருக்க வேண்டும். அதை அணுசக்திக் கட்டுப்பாட்டு வாரியமும் மாவட்ட நிர்வாகமும் ஜூன் 2011லேயே படித்து ஒப்புதல் கொடுத்துவிட்டதாக வாரியத் தலைவர் பட்டாச்சார்யா இப்போது ஏப்ரல் 17 அன்று எழுதிய கடிதத்தில் சொல்கிறார்.

ஆனால், இந்த மேனுவலின் பிரதியை அளிக்கும்படி உதயகுமார் தகவலறியும் உரிமைச் சட்டத்தின் கீழ் கலெக்டருக்கும் அணு உலை நிர்வாகத்துக்கும் விண்ணப்பித்தும் மேனுவல் தரப்படவே இல்லை.

ஆனால் இந்த ஜூன் 9 அன்று அணு உலைக்கருகே இருக்கும் கிராமங்களில் பேரிடர் மேலாண்மைப் பயிற்சியும் ஒத்திகையும் நடத்தப்பட்டுவிட்டதாக அணு சக்தித் துறை அறிவித்திருக்கிறது. 

அணு உலைக்கு ஒரு கிலோமீட்டர் தூரத்தில் இருப்பது இடிந்தகரை. அடுத்த ஐந்து கிலோமீட்டர் சுற்றளவுக்குள் இருப்பவை கூடங்குளம், வைரவிகிணறு, செட்டிகுலம், ஸ்ரீரங்கநாராயணபுரம், பெரு மணல், கூத்தப்புளி ஆகியவை. இந்தக் கிராமங்களில் எந்த ஒத்திகையும் நடத்தப்படவில்லை.

உலையிலிருந்து ஏழு கிலோமீட்டருக்கு அப்பால் இருக்கும் நக்கநேரி என்ற கிராமத்துக்கு மாவட்ட அதிகாரிகளும், அணு உலை அதிகாரிகளும் வருகிறார்கள். ஊரில் பெரும்பாலோர் வேலைக்குப் போயாகிவிட்டது. எஞ்சியிருப்பது எழுத்தறிவற்ற கொஞ்சம் பெண்களும் குழந்தைகளும் மட்டுமே. இவர்களுடன் ஒரு மணி நேரம் பேசியிருந்துவிட்டு அதிகாரிகள் படை கார்களில் ஏறிப் போய்விட்டது. இதுதான் பயிற்சி, ஒத்திகை நடந்த லட்சணம்.

என்ன பேசப்பட்டது ? அணு உலையில் விபத்து ஏற்பட்டால் எப்படியெப்படி தப்பித்து ஓட வேண்டும் என்று பேசியதாக மக்கள் சொல்லவில்லை. டெங்கு காய்ச்சல் பற்றி விசாரித்தார்கள். உங்கள் பஞ்சாயத்துக்கு என்ன திட்டம் வேண்டும் என்று விசாரித்தார்கள் என்று அந்தப் பஞ்சாயத்துத் தலைவரே சொல்லியிருக்கிறார். கொஞ்சம் அயோடின் மாத்திரைகளைச் சாப்பிட்டால் கதிர்வீச்சு எதுவும் செய்யாது என்று சொன்னார்கள் என்ற அளவில்தான் நக்கநேரியில் அப்போது இருந்த சுமார் 100 பேரிடம் விசாரித்ததில் தெரியவந்துள்ளது.

இந்தப் பயிற்சியில் மூன்று கட்ட நடவடிக்கையாக எப்படி பேரிடரை சமாளிப்பது என்று மக்களுக்குச் சொல்லப்பட்டதாக அணு உலை நிர்வாகமும் மாவட்ட கலெக்டரும் சொல்கிறார்கள்.

ஓர் அணு உலை விபத்து ஏற்பட்டால் உடனே என்னென்ன செய்ய வேண்டும் என்பது பிரம்மாண்டமான விஷயம். மக்களைப் பல கிலோமீட்டர் தொலைவுக்கு அழைத்துச் செல்ல பஸ்களை ஏற்பாடு செய்யவேண்டும். மிகக் குறைந்த நேரத்தில் அவை வந்து சேரவேண்டும். மத்திய கண்ட்ரோல் சென்டர் அமைக்கப்பட்டு அங்கிருந்து மாவட்டம் முழுவதும் போலீஸ், வருவாய்த் துறை ஊழியர்களுடன் ஹாட்லைனில் தொடர்பில் இருக்க வேண்டும். வீட்டைவிட்டு ஓடும்போது என்னென்ன எடுத்துக் கொள்ளவேண்டும், எதையெல்லாம் எடுக்கத் தேவையில்லை என்ற பட்டியலை மக்களுக்குச் சொல்லித் தரவேண்டும். இப்படி பல அம்சங்கள் உள்ளன.

இது எதையும் செய்யாமல், பயிற்சியும் ஒத்திகையும் செய்யப்பட்டு விட்டதாக அரசுகள் கூசாமல் பொய் சொல்லியிருக்கின்றன. அணு உலையைச் சுற்றி வாழும் லட்சக்கணக்கான மக்களுக்கு எந்தப் பயிற்சியும் தராமலே உலையை இயக்க அவசரப்படுகிறது அரசு.

அரசின் பொய்கள் தொடர்கின்றன.

தகவல் அறியும் உரிமை ஆணையத்திலும் நீதிமன்றத்திலும் போராடிப் போராடி கடைசியில் சைட் எவால்யுவேஷன் ரிப்போர்ட் எனப்படும் இட மதிப்பீட்டு அறிக்கையை அரசு தமக்குத் தர வைத்திருக்கிறது போராட்டக் குழு. 

அணு உலைக்காக இடம் தேர்வு செய்த அடிப்படை என்ன என்பதற்கான அறிக்கை இது. ஆனால் இது ரஷ்ய கம்பெனிக்குச் சொந்தமானது என்றும் அதை வெளியிட முடியாது என்றும் அரசு கூறி வந்தது. 

கடைசியில் அரசு கொடுத்த அறிக்கை வெறும் 12 பக்கங்கள். அதிலும் நடுவே மூன்று பக்கங்கள் மிஸ்சிங். அறிக்கை தயாரிக்கப்பட்டது எண்பதுகளில். அறிக்கையை யார் எழுதினார்கள் என்ற பெயர்கள் விவரங்கள் எதுவும் கிடையாது. இந்த அறிக்கைப்படி உலைக்கு பத்து கிலோமீட்டர் சுற்றளவில் பத்தாயிரம் பேர் வசிக்கும் எந்த ஊரும் இல்லை என்று ஒரு பெரிய பொய் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. பேச்சிப் பாறை அணையிலிருந்து ஒரு குழாய் வழியே உலைக்கு நீர் எடுக்கப்படும் என்கிறது இந்த அறிக்கை. கழிவுகள் கடலில் விடப்படும் என்றும் சொல்கிறது. 

முழுமையான தகவல்கள் எதுவும் இல்லாமல், ஒப்புக்கு ஒரு அறிக்கையை அளித்திருக்கிறது அரசு. 

மக்களை ஏமாற்றுவது, நீதிமன்றத்துக்குச் சென்றால், அதையும் ஏமாற்ற பெயரளவில் ஆவணங்களைக் காட்டி ஏமாற்றுவது, சர்வதேச அணுசக்தி முகமையை ஏமாற்ற, ஒப்புக்கு ஒத்திகை நடத்துவது என்று எல்லாரையும் எப்படியாவது ஏமாற்ற தொடர்ந்து முயற்சித்துக் கொண்டே இருக்கிறது மத்திய அரசு. அதற்கு உடந்தையாக இருக்கிறது மாநில அரசு.

கூடங்குளத்தில் நிறுவப்படும் உலைகளின் அமைப்பு பற்றியே இப்போது சந்தேகங்கள் எழுப்பப்பட்டுள்ளன. ரியாக்டர் பிரஷர் வெஸ்சல் எனப்படும் அணு உலை அழுத்தக் கொள்கலனில் நடுவே எந்த வெல்டிங்கும் இருக்காது என்று 2006ல் ரஷ்யாவுடன் போட்ட ஒப்பந்த ஆவணங்களில் கூறப்பட்டிருக்கிறது. 

ஆனால் இப்போது அணுசக்திக் கட்டுப்பாட்டு வாரியம் கொள்கலனில் இரு இடங்களில் வெல்டிங் உள்ளதாகச் சொல்கிறது. இப்படி வெல்டிங் செய்யப்படும் இடங்களில் வெல்டிங் பொருட்கள் பலவீனமானவை என்பதால் பெரும் விபத்துக்கு வாப்பிருப்பதாக முன்னர் கருதப்பட்டு புதிய உலை வடிவமைப்புகளில் வெல்டிங் இல்லாத கொள்கலன்கள் உருவாக்கப்பட்டன.

கூடங்குளத்துக்கு வழங்கப்படுவது அதி நவீன உலை என்று சொல்லப்பட்டது. ஆனால் பழைய மாதிரி வெல்டிங் உள்ள கலன்களே நிறுவப்பட்டுள்ளன. இதைப் பரிசோதித்துப் பார்த்துப் பழைய டிஸைன் என்றால் மாற்றச் சொல்ல வேண்டும். ஆனால் எரிபொருள் நிரப்பி உலை இயங்க ஆரம்பித்துவிட்டால், கலனை எடுத்து சோதிக்கவே முடியாது.

விபத்துகள் ஏற்பட்டால், ரஷ்ய கம்பெனிக்கு அதில் பொறுப்பு எதுவும் இல்லை என்ற பிரச்னை வேறு தீர்க்கப் படாமலேயே இருக்கிறது.

ஆனால் ஏதாவது பொய் சொல்லி அணு உலையை நிறுவியே தீருவது என்று இருக்கும் அரசு இன்னொரு பக்கம், இந்த அணு உலைகளை எதிர்க்கும் மக்களுக்குப் பைத்தியம் பிடித்துவிட்டதாகக் கருதுகிறது. எனவே பெங்களூருவில் இருக்கும் நிம்ஹான்ஸ் எனப்படும் மனநோய் ஆய்வு நிலைய மருத்துவர்களை இடிந்தகரைக்கு அரசு அனுப்பியிருக்கிறது. மக்கள் இப்படி பிடிவாதமாகப் போராடுவதன் உளவியல் என்ன என்று ஆராய்ந்து அதை ‘குணமாக்க’ (உடைக்க) வழிகள் என்ன என்று சொல்லும்படி மருத்துவர்கள் கோரப்பட்டுள்ளனர்.

அண்மையில் ஆத்திக நண்பர் ஒருவர் பேஸ்புக்கில் ஒரு குறிப்பு எழுதினார் - பெரியாரோ பகுத்தறிவு இயக்கங்களோ என்னை நாத்திகனாக்கவில்லை. ஆனால் நித்தி, மதுரை ஆதீனம் போன்றோர் அதை நோக்கி என்னைத் துரத்துகிறார்கள் என்று. எனக்கு இப்படி சொல்லத் தோன்றுகிறது : எந்த ஆன்மிக குருவாலும், கோயிலாலும் என்னை ஆத்திகன் ஆக்கமுடியவில்லை. ஆனால் அணு உலையை அமைத்து மனித குல அழிவை விரைவுபடுத்தியே தீருவோம் என்று முரட்டுப் பிடிவாதத்தோடு இயங்கும் இந்திய அரசுகள் என்னைக் கடவுளை நோக்கித் தள்ளுகின்றன. என்னை, இடிந்தகரை மக்களை, ஜெயலலிதாவை, மன்மோகனை எல்லாரையும் அணு அழிவிலிருந்து அந்தக் கடவுள்தான் காப்பாற்ற வேண்டும் என்று புலம்ப ஆரம்பித்து விடுவேனோ?!